تائویسم بیش از 2000 سال است که همه ابعاد زندگی چینی ها را شکل داده است.
تائو= Tao در کلمه به معنای ((راه زندگی)) است، لذا از طرفی نوعی فلسفه و از طرف دیگر دستور العملی برای زندگانی است.
تائویسم مکتب زندگی مثبت و توام با لذت است و هدف غایی آن بهشتی کردن زمینی هاست.
عشاقی که از مکتب تائو پیروی می کنند با هدف افزایش طول عمر و انرژی فیزیکی و به منظور زاد و ولد فرزندان پسر اقدام به تابعیت از دستورات تائو می نمودند.
- دستور العمل Yin
مهمترین تکنیک انجام شده " انزال ejaculation " یا " دستور العمل Yin " است.
با فشردن نقطه Jen-Mo ( که نقطه ای است در قسمت میانی مسیر اسکروتوم و منفذ مقعدی ) مرد قادر خواهد بود تا مایع منی خود را (ching) مجددا جذب نموده ( این مایع ترکیبی از انرژیهای فیزیکی است) و آنرا با Chi یا نیروی حیات ابدی ترکیب نموده و لذا طول عمر پیدا کند.
بر طبق نظریه تائو هر مرحله از ارگاسم به اندامها و بخشهای خاصی از بدن انرژی می بخشد و منجر به تحریک مشاهده و پاسخ قابل پیش بینی در زن می گردد.
سطح 1 ( ریه ها ) : زن آه می کشد تنفس او سنگین و عمیق می شود و شروع به ترشح بزاق می نماید.
سطح 2 (قلب) : در حال بوسیدن مرد ،زبانش را به کار می گیرد.
سطح 3 ( طحال-پانکراس و معده ) : با انقباض عضلاتش ، مردم را محکم در بر می گیرد.
سطح 4 (کلیه ها و مثانه ها ) : در این مرحله در واژن اسپاسمهایی اتفاق می افتد و ترشحات واژن جاری می شود.
سطح 5 ( استخوانها ) : مفاصل شل شده و شروع به گاز گرفتن شریک شریک جنسی خود می کند.
سطح 6 (کبد و اعصاب ) : مثل مار به خود می پیچد و سعی می کند تا دستها و پاهایش را به دور مرد بیاندازد.
سطح 7 ( خون) : خون او در غلیان است و با عجله سعی در لمس بدن مرد دارد.
سطح 8 ( عضلات ) : عضلات او کاملا شل می شود . حالا او بیشتر گاز می گیرد و پستانهای همسرش را می گیرد.
سطح 9 (تمام بدن) : او به یک "مرگ کوتاه مدت" little death می رود و خود را کاملا باز کرده و در اختیار مرد قرار می دهد.
تهیه شده توسط : انجمن درمانگران ایران
در دنیای مادی ، نثارکردن به معنی غنی بودن است.آن که می دهد غنی است نه آن که بسیار دارد.نقطه اوج کنش جنسی مرد همان عمل نثار کردن است. مرد هستی خود ، یعنی عضو جنسی خود را به زن می دهد.در لحظه اوج لذت جنسی نیز نطفه خود را به وی می بخشد. اگر مرد توانا باشد چاره ای جز نثار کردن ندارد و اگر نتواند نثار کند ، ناتوان است.
چنین است در مورد زن ، گر چه تا حدی پیچیده تر است.زن نیز خود را در اختیار می گذارد. کانون زنانگی خود را به روی مرد می گشاید و در حین دریافت کردن، در واقع نثار می کند. اگر او توانایی نثار کردن نداشته باشد و فقط دریافت کند ، زنی سرد است.
در مورد زن عمل نثار کردن دیگر بار اتفاق می افتد ، ولی نه به لحاظ وظیفه او به عنوان معشوقه ، بلکه به منزله مادر - او از وجود خویش به طفلی که در شکم دارد زندگی می بخشد ، سپس به کودک خود شیر می دهد و گرمای بدنش را به او نثار می کند. نثار نکردن در اینجا دردآور خواهد بود.
مطالعات انجام شده روی زوجهایی که به طور مداوم در حال مشاجره هستند، نشان می دهد آنها با اینکار سلامتی خود را به خطر می اندازند. این مشاجرات زمان بهبودی بیماریها را به تاخیر می اندازد و یک مشاجره، به تنهایی می تواند روند بهبودی را حد اقل یک روز به تاخیر بیاندازد.
براساس این تحقیقات هنگامیکه زوجها عمیقآ با یکدیگر دارای خصومت باشند، روند تاخیردر بهبود بیماریهایشان دو برابر خواهد شد. این یافته می تواند برای بیمارانی که در لیست جراحی قرار دارند بسیار مهم باشد زیرا عدم تفاهم آنها در زندگی، زمان بهبودی آنان را به تعویق می اندازد.
در این تحقیق که اخیرآ در یکی از مجلات روانشانسی با نام Arrchives of General Psychiatry به چاپ رسیده است، وضعیت 42 زوج که حداقل 12 سال با یکدیگر زندگی کرده اند بررسی شده است.
محققین از زوجها خواسته بودند که در یک دسته از آزمایشاهایی که در راستای بررسی سرعت روند بهبودی زخمها در شرایط ویژه طراحی شده است شرکت کنند.
از هر زوج در دو ماه متفاوت، دو ملاقات 24 ساعته در دانشگاه به عمل آمد و در طول هرملاقات از زن و شوهر، به وسیله یک دستگاه مخصوص (Suction) هشت تاول ریز همسان بر روی بازوان هر یک از آنان ایجاد شد.
سپس تاولها را از پوستشان برداشته و دستگاه دیگری برای ایجاد حباب محافظ در بالای آن روی پوست قرار داده شد. محققین از این حبابها برای تخلیه مایعی که در تاولها قرار داشت در طول روند بهبودی استفاده می کردند.
همچنین مشخص شد که زوجهایی که خصومت بیشتری با یکدیگر داشتند و در مدت درمان دعواهای جدی داشته اند، دو روز بیشتر برای التیام زخمهایشان زمان لازم داشتند.
سرعت بهبودی زخمها در زوجهایی که بیشتر مشاجره می کردند 60 در صد سرعت بهبودی زخمهای زوجهایی بود که خصومت کمتری با یکدیگر داشتند.
ماده شمیایی که IL-6 نامیده می شود، مشکلاتی را برای سیستم دفاعی بدن ایجاد می کند. این تحقیقات نشان داد که میزان این ماده در رگهای خونی زوجهایی که مدام به مشاجره به می پردازند یک و نیم برابر زوجهایی است که کمتر با یکدیگر خصومت دارند.
تحقیقات فوق در دانشگاه ایالتی اوهایو بوسیله پروفسر جن کیکولت گلسر (Jan Kiecolt-Glaser) متخصص روانشناسی و همسرش رونالد گلسر(Ronald Gloser)، متخصص ایمنی شناسی انجام شد.
پروفسر جن کیکولت گلسر معتقد است که این یافته ها بسیار مهم هستند زیرا آنها ثابت کرده اند که کاهش استرس در جراحیهای فوری می تواند به کاهش طول درمان در بیمارستان منجر شده و بدین ترتیب بیماران کمتری از عفونت بعد از عمل رنج ببرند.
به گفته وی این امر قطعآ نشان دهنده میزان اهمیت این نکته است که افراد باید قبل از عمل جراحی از نظر روانی آماده شوند. او می گوید ما در آزمایشهای بهبودی زخمها در گذشته، المانهای استرس زای بیشتری را در نظر گرفته بودیم و این تنها یک بحث زناشویی بود که فقط نیم ساعت به درازا کشید.
منبع: راه زندگی
من در طی پنج سال گذشته، به بررسی و مرور نتایج 60 سال تحقیق درباره عواملی پرداخته ام که به تشکیل یک زندگی مشترک رضایت بخش و استوار می انجامند. این بازخوانی نشان میدهد که ویژگیهای شخصیتی به خصوصی وجود دارند که میتوان آنها را قبل از ازدواج شناسایی کرد و از طریق آن ناموفق بودن یک ازدواج را پیش بینی نمود.
این نوع ویژگیهای شخصیتی میتوانند زمینه را برای بروز رفتارهای اغراق آمیز و ناهنجار یک فرد در برابر وقایع عادی یک رابطه، آماده کنند. به قول دکتر لارنس کوردک (Lawrence Kurdek)، روانپزشک، این ویژگیها "میتوانند به دو شریک زندگی کمک کنند تا به افرادی مبدل شودن که زندگی با آنها بسیار مشکل است."
حالا باید ببینیم این خصوصیات چه هستند و چه افرادی در فهرست "کسانی که نباید با آنها ازدواج کرد" قرار میگیرند.
تحقیقات نشان داده است که اگر شخصی بیش از حد افسرده، کمرو، مضطرب، متخاصم، تکانشی (کسی که بدون فکر کردن عمل میکند) و یا در برابر فشارهای روحی آسیب پذیر باشد، برای ازدواج شخص مناسبی به نظر نمیرسد، ضمن اینکه در چنین مواردی این فرد باید روان درمانی شود.
فهرست زیر به چند موقعیت و چند نوع از افرادی که دارای ویژگیهای خطرناک هستند اشاره شده است و تکرار میکنم که در چنین شرایطی، بهترین کار ازدواج نکردن است!
• اگر یکی از شما به طور خستگی ناپذیری چنین سوالاتی را مطرح میکند : "مطمئنی که دوستم داری؟" یا " واقعا برایت اهمیت دارم؟" (تیپ تایید خواه)
• اگر زمانی که با هم هستید، بیشتر وقت شما به جر و بحث و مخالفت میگذرد. (رابطه عشق - تنفر)
• اگر با وجود اینکه زمان بسیاری را با هم میگذرانید، واقعا یکدیگر را به عنوان یک فرد نمی شناسید یا با افکار یکدیگر ارتباط برقرار نمیکنید.
• اگر با پدر یا مادر خود رابطه خوبی ندارید و همسر آینده شما "درست شبیه" این والد نامطلوب شما است.
• اگر دلیل ازدواج شما، یافتن کسی است که برایتان "مادری" یا "پدری" کند.
• اگر احساس میکنید که تصمیم به ازدواج از طرف پدر یا مادر همسر آینده تان به شما تحمیل شده است.
• اگر مدام جملاتی مانند این در سرتان میچرخد: "شاید همه چیز بعد از ازدواج درست شود"
• اگر فرد مورد نظرتان میخواهد که همه دوستان قدیمی خود را ترک کنید و یک زندگی اجتماعی تازه برپا کنید. (تیپ مالکیت طلب)
• اگر او همه تصمیمهای مهم در رابطه با شما را به تنهایی اتخاذ میکند و شما از این کار بسیار ناخشنودید. (تیپ فرمانده)
• اگر بعد از یک گفتگوی رو راست با خودتان به این نتیجه رسیدید که تنها به خاطر مسائل جنسی با او ازدواج میکنید.
• اگر او بارها "از کوره در میرود" و در کنترل خلق و خوی خود ناموفق است.
• اگر احساس میکنید برای ازدواج، توسط فرد مورد نظرتان تحت فشار قرار گرفته اید.
• اگر این فرد شما را از نظر جسمی یا روحی آزار میدهد.
• اگر یک روز کامل (و بدون تلویزیون) را تنها با این شخص گذرانده اید و متوجه شده اید که روزی غیرقابل تحمل داشته اید.
در نهایت، سه توصیه برای شما دارم که میتوانند در جلوگیری از ازدواج با چنین خصوصیاتی مفید باشند :
1. بیاموزید که این ویژگیها را در خود و دیگران تشخیص دهید و تا حد امکان قبل از ازدواج، به دنبال درمان آن باشید. به خاطر داشته باشید که ازدواج مشکلات شخصیتی را حل نمیکند که هیچ، در بسیاری از موارد آنها را شدیدتر هم میکند.
2. در سن پایین ازدواج نکنید، که در واقع منظورم زیر 23 سال است.
3. قبل از ازدواج به خوبی با شخص مورد نظر خود آشنا شوید و تا زمانی که حداقل یک سال با او معاشرت نکرده اید، ازدواج نکنید.
منبع: راه زندگی
روانپزشک مشهور و استاد گرانقدر دکتر محمد مجد معتقدند در ایران 40% طلاق ها به علت عدم رضایت جنسی صورت می گیرد. این پدیده هر چند ممکن است در نظر اول عجیب و یا باورنکردنی به نظر برسد و شاید به نظر پاره ای متشرعین ، بیش از حدمتآثر از مکتب فرویدباشد یا به نوعی ساده کردن مسئلهء طلاق به نظر برسد، ولی از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران، امری مقرون به واقعیت و حتی حقیقتی انکار ناپذیر است.
عدم رضایت جنسی خصوصاَ در جامعهء ما از شیوع بسیار بالائی برخورداراست. اکثر زنان و مردان متاهل از روابط جنسی خود لذت کامل و کافی را درک نمی کنند. این مسئله حداقل در مورد زنان به شدت صادق است.
پژوهشی که چند سال پیش در یکی از شهرهای غربی ایران به انجام رسید نشان داد که بیش از 90% زنان متاهل شهری هیچگاه در عمر خود ارگاسم (اوج لذت جنسی) را تجربه نکرده اند.
اغلب افراد متاهل (اعم از زنان یا مردان) گمان می کنند که رابطهء جنسی سرویسی است که توسط زنان به شوهرانشان داده می شود و در اصل به منظور تامین آسایش مردان صورت می گیرد و البته ممکن است تا حدودی زنان را نیز هیجان زده کند. در این تفکر غالب رضایتمند بودن زنان ملاک عمل نیست و آنها چه تمایل داشته باشند و چه نداشته باشند، شرعاً موظف به تمکین جنسی در برابر شوهری که نفقه می پردازد می باشند. (البته این برداشتی غیر واقعی از شرع می باشد)
البته در مورد مردان هم وضع چندان رضایت بخش نیست زیرا اکثراً مبتلا به پاره ای مشکلات روانی – جنسی نظیر خروج زودرس منی یا تحریک ناقص آلت تناسلی می باشند و یا غالباً از تکنیکهای صحیح آمیزشی استفاده نمی کنند لذا حاصل فعالیت جنسی شان در بسیاری مواقع یک ارگاسم کامل و با مدت زمان کافی نمی باشد.