در دنیای مادی ، نثارکردن به معنی غنی بودن است.آن که می دهد غنی است نه آن که بسیار دارد.نقطه اوج کنش جنسی مرد همان عمل نثار کردن است. مرد هستی خود ، یعنی عضو جنسی خود را به زن می دهد.در لحظه اوج لذت جنسی نیز نطفه خود را به وی می بخشد. اگر مرد توانا باشد چاره ای جز نثار کردن ندارد و اگر نتواند نثار کند ، ناتوان است.
چنین است در مورد زن ، گر چه تا حدی پیچیده تر است.زن نیز خود را در اختیار می گذارد. کانون زنانگی خود را به روی مرد می گشاید و در حین دریافت کردن، در واقع نثار می کند. اگر او توانایی نثار کردن نداشته باشد و فقط دریافت کند ، زنی سرد است.
در مورد زن عمل نثار کردن دیگر بار اتفاق می افتد ، ولی نه به لحاظ وظیفه او به عنوان معشوقه ، بلکه به منزله مادر - او از وجود خویش به طفلی که در شکم دارد زندگی می بخشد ، سپس به کودک خود شیر می دهد و گرمای بدنش را به او نثار می کند. نثار نکردن در اینجا دردآور خواهد بود.
احسنت بر شما.