امنیت اجتماعی، حفظ عفاف و حرمت نوامیس قطعا و قاعدتا از ضرورتهای اجتناب ناپذیر جامعه مترقی است و مسئولین می بایست برای ایجاد و حفظ و توسعه آن هزینه لازم را پرداخت کنند .موضوع عفاف اجتماعی و حفظ حرمین نوامیس مردم از جمله مواردی است که از اوایل انقلاب تا کنون در چرخه های تصمیم گیری و تصمیم سازی بارها بدان پرداخته شده است شاید بتوان گفت هزاران ساعت کار کارشناسی در گروههای علمی پژوهشکده ها ، شوراهای مرتبط سازمانها و ادارات مسئول انجام شده و هزینه های قابل ملاحظه ای برای همین بررسی ها انجام شده است در حالی که آثار مطلوبی را از آن در جامعه دیده نشد و مهم تر آن که با توجه به گستردگی ارتباطات و عدم وجود مرزهای تبادل اطلاعات در مورد مدها و فرهنگ های مختلف کشور ها وضعیت ناخرسندی را در جامعه کنونی شاهد هستیم اما واقعیت در این نابسامانی چیست؟ آیا پشت پرده این حریم شکنی در جامعه ، اقدامات ،حوادث امنیتی یا فرهنگی و یا اقتصادی است؟
مهمترین نقطه این ناهنجاریهای اجتماعی خصوصا در قشر جوان مدگرایی است تفکری که گاهی حتی کور کورانه نتایج عملی در جامعه دارد وقتی به راحتی در چرخه اطلاعات (صوتی و تصویر، حقیقی و مجازی) آخرین ورژنهای مد اروپایی به نمایش گذاشته می شود و لوازم آرایشی و لباسهای مختلف زیبائی های مردان و زنان را جلوه گر می کند به طور طبیعی مشوق و تحریکی است برای جذب آن و این در حالی است اگر فرض کنیم مدگرایی و تمایل به آن نه تنها در جوانان بلکه در همگان پذیرفته شده است هیچ جایگزینی برای آن نیست و تصمیم گیران و مسئولان و هنجار آفرینان( نخبگان) تاکنون برای آن جایگزینی معرفی نکرده اند وقتی برای خرید لوازم به فروشگاهها مراجعه می کنیم و مدل ها و لوازم آرایش عرضه شده منطبق با فرهنگ ایرانی و اسلامی نیست اگر هم اتفاقا وجود داشته باشد از لحاظ قیمت قابل مقایسه نیست به طور طبیعی پذیرش مدلهای ارزان وارداتی مورد قبول خواهد بود.
چادر اگر چه بعنوان یک حجاب الزام آور است اما در فرهنگ زنان ما بعنوان یک حجاب برتر شناخته شده است و این در حالی است که خانواده های شهری و روستایی اینک آن را در سبد لوازم خانواده خود به دلیل گرانی قابل ملاحظه به تدریج فراموش کرده اند و طراحی مد و تولید لباس خصوصا هنگامی که به پشتوانه تفکر علمی باشد شغلی سودآور و فرهنگ ساز است در این حال آیا کدام مرکز علمی، فرهنگی و صنفی در بازار و یا غیر آن وجود دارد که حاضر شود در این رابطه هزینه کند و یا حداقل تاکنون هزینه کرده باشد تا بتواند طراحی و مدل های مختلفی را در عرصه لباس ، لوازم آرایش ، تزئینات و جواهر آلات و ...عرضه کند . وقتی معترض بازار و اصناف می شویم و چرایی عدم تولید لباس، لوازم آرایشی مربوطه و مرتبط با فرهنگ ملی و اسلامی را سوال می کنید با دو پاسخ مواجه می شویم: 1- ورود کالاهای ارزان خارجی و فراوانی آن فرصتی را برای رقابت ایجاد خواهد کرد. 2 – عزمی از سوی مسئولین برای توسعه فرهنگ ملی و اسلامی در این رابطه وجود ندارد و این در حالی است که در سابقه امنیتی کشور به کرات نشانی از اقدامات مشابه را داشته باشیم. باور این است که این پدیده ناموزون اجتماعی بیشتر از آن که جنبه امنیتی و حتی فرهنگی داشته باشد جنبه اقتصادی آن قابل ملاحظه است و اگر سرمایه گذاران یقین کنند که سرمایه گذاری در این موضوع می تواند برای آنان سودآوری داشته باشد و یا حداقل امنیت سرمایه گذای آنان حفظ شود به طور یقین گامهایی در این راستا اقدام خواهد شد و شاید لازم باشد ابتدا این معضل را از دید فساد اقتصادی مورد توجه و ارزیابی قرار داد.
نویسنده : دکتر محمود رضا امینی
منبع : موسسه مرور وقایع جهان , bashgah.net
متشکرم مظلب جالبی بود